Nunca será suficiente todo o que fagamos as galegas e os galegos de hoxe para honrarmos a memoria de Castelao. Pero a memoria non petrificada, ollo, senón a memoria para a acción. O mellor do legado de Castelao é que conserva toda a súa vixencia e é dunha modernidade abraiante. A Castelao outros intentan momificalo desde a deturpación, para que, peza de museu, non sexa de ningunha utilidade práctica para Galiza aquí e agora. Nós, non, nós querémolo como é, porque o seu pensamento está hoxe máis vivo que nunca. Por certo, o Sempre en Galiza é un tesouro inesgotábel. Parece escrito onte mesmo. Nel desde logo están moitas das chaves para avanzarmos como pobo e como maioría social. Por iso lin varios fragmentos desta magna obra no acto que o BNG organizou onte no Panteón de Galegos Ilustres en homenaxe ao Irmán Daniel polo 125 aniversario do seu nacemento. Percibín unha enorme emoción -había moitísima xente- e moita determinación por continuar a incorporar máis pobo á loita por unha Galiza máis xusta e máis dona de si mesma. Sempre en Galiza. Sempre Castelao.

A verdade é que veñen por terra, mar e ar. Foron a polos nosos dereitos laborais (abaratando o despedimento) e agora van a polas nosas pensións e a pola caixa galega (ou sexa, polos aforros das galegas e dos galegos).

É unha ofensiva antisocial e antigalega sen precedentes e que hai que parar porque, do contrario, o futuro pinta moi negro para Galiza.

Brincadeiras as mínimas cando o que está en xogo é nen máis nen menos que conquistas históricas -a palabra xa o indica: foron conquistadas contra a oposición dos reaccionarios do pasado- que foron permitindo ao pobo mellorar as súas condicións de vida.

Como é posíbel que unha crise que desencadearon os poderes financeiros se salde cunha esmagadora vitoria deses mesmos poderes financeiros e cun retroceso histórico das clases populares, que se poden retrotraer aos níveis de vida dos anos 60 do pasado século?

É posíbel porque non só está en crise a economía. Estao tamén a Democracia, secuestrada polos privatizadores que entregan a mans cheas o patrimonio público aos poderes financeiros: aeroportos, sistema público de pensións, a construción de infraestruturas, a xestión de servizos hospitalarios e agora as caixas.

HAI QUE RESGATAR A DEMOCRACIA

Hai que resgatar a Democracia. Hai que parar esta ofensiva, que é especialmente encarnizada contra Galiza. Lembremos: temos os salarios e as pensións máis baixas e precisamos moito máis que outros de ferramentas propias de financiamento para engraxar a marcha da economía produtiva (do contrario será imposíbel deixar atrás o estancamento e a caída demográfica).

E hai que facelo da man dos sectores sociais que neste País se moven, desa Galiza da que me sinto orgulloso, desa Galiza que se rebela contra a resignación e que se apresta a liderar a contestación social contra o pensionazo.

Ese bloque social é o que chama á folga o 27 de Xaneiro, contra o pensionazo, contra a política de retallamentos, contra o secuestro da Democracia.

Con ese bloque social estaremos sempre as e os nacionalistas galegos. Porque ese bloque social é o futuro de Galiza.