O BNG non naceu para aceptar mansamente as políticas que se nos impoñen desde fóra. O BNG naceu para transformar as cousas e para pormos o País no lugar que lle corresponde, no Estado, en Europa e no mundo.

Crédeme que non exaxero si digo que Galiza atravesa unha situación de emerxencia. A intensidade dos ataques que reciben os alicerces da estrutura produtiva do País -desde o sector financeiro até o primario pasando polo enerxético- non ten precedentes. Nin sequera a dura década dos 80 do pasado século -coa brutal reconversión do naval- é comparábel. Neste momento, estase a piques de consumar a maior desamortización de patrimonio social da historia moderna de Galiza, a absorción da caixa galega. Ao mesmo tempo, periga o sector da produción de enerxía eléctrica por aplicación do Decreto do Carbón, continúa o desmantelamento dos sectores lácteo e pesqueiro e, infelizmente, o esteleiro Astano continúa sen poder producir barcos por unha caprichosa decisión política.

245.000 PARADAS E PARADOS

Todo isto ten un prezo. 245.000 paradas e parados. A marca máis negra da historia de Galiza. Unha marca que define os 2 primeiros anos de Goberno Feijóo.

Todo isto ten responsábeis. O Goberno do Estado do PSOE e o Goberno galego do PP. A acción combinada de ambos está a producir efectos devastadores sobre o noso País.

Teño dito desde hai ben meses que ante unha situación así caben dúas escollas. A primeira é a de baixar os brazos, a de resignarse. A segunda é a de arremangarse e poñerse a traballar na defensa do País. O BNG aposta claramente pola segunda. Está no noso código xenético.

Hai quen di que os pobos teñen os gobernos que se merecen. Eu non o creo. Desde logo Galiza non se merece este goberno -estes gobernos- porque o noso pobo está moi por enriba dos que nos gobernan. Así o ten demostrado en moitas ocasións na historia (desde Nunca Máis até Queremos Galego) e así o vai a voltar a demostrar.

O 13 de Marzo, o nacionalismo galego -o BNG e a CIG- convocan á sociedade a se manifestar en Santiago baixo o lema de Galiza ten Dereito, en defensa do Aforro, o Emprego e o País.

É unha convocatoria absolutamente aberta, con vocación de chamar a todo o mundo, a todas e a todos os que queremos un País con Futuro, os que queremos unha Nación que garanta ás súas cidadás e os seus cidadáns o dereito a vivir e a traballar na Terra.

Alí estará o nacionalismo galego e a canda el miles de compatriotas que queren un cambio de rumo para o noso País. Ánimo e avante toda!

Estamos en plena batalla política para salvar o aforro galego. Batalla política, si, porque isto vai de política, isto non ten nada que ver nin con cuestións técnicas nin con cuestións económicas. Aquí hai unha decisión política do Goberno do Estado que consiste, en primeiro termo, en dinamitar as competencias exclusivas de Galiza en materia de caixas e, en segundo lugar, en entregar o aforro galego en bandexa de prata á banca estatal e internacional. Todo isto de acordo co deseño do Fondo Monetario Internacional e da señora Merkel, que son -non o esquezamos- os que toman as decisións que logo acriticamente se ocupa de aplicar aquí o Goberno do Estado.

A CAIXA GALEGA É VIÁBEL

Claro que a caixa galega é viábel! Se o era hai un mes, éo tamén agora. Se non fose viábel por que ían mudar as regras do xogo a metade da partida? Se non fose viábel por que ía resultar un bocado tan apetitoso para a grande banca, que xa ten manifestado que está disposto a facerse con el, e non é nada que nos deba admirar demasiado: estamos a falar do 50 por cento dos depósitos e do 50 por cento dos créditos das galegas e dos galegos. Por certo, se non é competitiva a caixa galega, por que dispón dunha cuota de mercado do case o 50 por cento? Claro que é competitiva: precisamente por iso a queren sacar do medio.

INTENSA CAMPAÑA SOCIAL

Como é unha batalla política, o BNG vén de lanzar unha intensa campaña social para que a sociedade galega tome conciencia do que está en xogo. Unha campaña que leva por título Salvemos o Aforro Galego. Non á privatización e que nos vai levar a concentrarnos este xoves nas cidades da nosa nación.

E como é unha batalla política, temos demandado un Acordo Nacional de todos os axentes sociais e políticos de Galiza en defensa do noso aforro. E temos demandado tamén ao presidente da Xunta de Galiza que exerza como tal e que se poña ao frente da sociedade galega para blindar o noso sistema financeiro e para garantir que a) a caixa se manteña como tal, como entidade semipública e submetida ao control público do Parlamento de Galiza b) a caixa manteña en Galiza o seu centro de decisión e c) a caixa envorque todos os seus esforzos en financiar a economía produtiva do País.

En definitiva: caixa si, privatización non.

E para que este slogan se materialice, desde logo que o presidente da Xunta debe plantarse ante o Estado e debe deixar claro que co aforro das galegas e dos galegos non se xoga.

Claro que o presidente da Xunta ten bazas que xogar. Non pode o señor Feijóo conformarse con interpretar aquí o papel de tertuliano. Ten que exercer as súas competencias. A saber:

1. Como presidente do PP de G, ten que garantir que o seu partido votará nas Cortes Xerais do Estado contra o decreto que prepara o Goberno do PSOE para privatizar a caixa galega.

2. Como presidente do Goberno de Galiza ten que ir preparándose para un duplo escenario. O primeiro é o de ir deseñando un recurso de inconstitucionalidade contra un decreto que moi probabelmente invadirá o espazo competencial exclusivo de Galiza. O segundo é o de ir explorando a hipótese de impulsar a mobilización de recursos públicos para garantir que a caixa se manteña como tal.

Quero determe neste último punto. É curioso comprobar aquí como se demoniza o uso de recursos públicos para manter as caixas como entidades sociais e, como en cambio, se quere presentar como natural e desexábel o uso deses mesmos recursos para colocar as caixas en disposición de seren vendidas a prezo de saldo aos bancos.

Menos hipocresía por favor!

Ou é que non sabemos que Alemaña investiu inxentes cantidades de recursos públicos para salvar as súas caixas? Por que Merkel pode salvar os seus móbeis e nós non os nosos?

O Goberno de Galiza debe actuar como tal, como o Goberno dunha nación que pon os seus intereses primeiro, exactamente o mesmo que fai a señora Merkel.

É UNHA BATALLA QUE PODEMOS E DEBEMOS GAÑAR

Esta é unha batalla política e podemos e debemos gañala. Non debemos dala por perdida de antemán. Non debemos aceptar as regras trucadas nin as trampas que nos colocan no camiño.

Esta é unha partida na que xoga dun lado a sociedade galega -só un dato: o 90 por cento das pemes galegas teñen créditos coa caixa- e doutro lado a gran banca privada española e internacional e os seus aliados políticos.

E é unha partida que sinxelamente non podemos perder.

E é unha partida que se verdadeiramente queremos todas e todos (forzas políticas, sociais, sociedade civil, medios de comunicación…) non perderemos.